7 jaar geleden viel Namo, installatiekunstenaar in Beijing, bewusteloos door een beroerte, een herseninfarct. Hij herstelde na een zware revalidatieperiode en kwam naar het eiland Jeju voor zijn tentoonstelling. Hij ontmoette Moonsoo, die zijn tentoonstelling plande en ontwierp, en kwam in aanraking met de levens van de mensen in Jeju. Hij keek terug op zijn verleden en begon vaag de redenen van zijn verwarrende leven te achterhalen. Zijn vrouw die zonder enige kennisgeving vertrok, Moonsoo die nog steeds pijn doet in zijn hart van wat Namo hem zeven jaar geleden heeft aangedaan, de burgemeester die zelfmoord koos nadat hij zijn levensgeheim aan Namo had verteld, en kunstenaar Namo zelf die nog steeds in de war is over zijn tentoonstelling onderwerp, de hond die schaduwen eet, waarmee hij een hond wilde beschrijven die de hoop van een persoon opeet door zijn schaduwen op te eten. Namo ging terug naar Peking en werd geconfronteerd met de redenen van zijn verwarring...